KOŚCIÓŁ PW. ŚW. MARCINA
Kościół pochodzi z około 1305 r., choć pierwsza o nim wzmianka jest dopiero z roku 1380. Posiadał wówczas inne wezwanie – św. Barbary. W 1520 r. przejęty został przez protestantów, którzy przebudowują go w duchu renesansu. W 1654 r. świątynia wraca w ręce katolików, którzy nadają jej nowe wezwanie – św. Marcina.
W latach 1778-1782 cystersi przebudowują kościół w stylu barokowym, wyposażając go w duchu epoki. Wykonanie ołtarzy zlecono Augustynowi Wagnerowi z Jeleniej Góry, zaś obrazy do nich stworzył wrocławski malarz Kynast. W tym też czasie powstaje drewniana chrzcielnica i ambona. Klasycystyczny prospekt organowy i organy pochodzą z 1873 r. W latach 1887-1888 malarz Hieronim Richter przemalował obrazy ołtarzowe. Witraże wykonano w 1921 r.
Kościół zbudowano na planie prostokąta z kamienia łamanego. Nawa główna posiada wymiary 21 na 15 m, przylegające do niej od wschodu prezbiterium wraz z zakrystią 13 na 15 m. Całość kryto dwuspadowym dachem krytym dachówką. Przed wejściem do kościoła, na cokołach, figury św. Floriana i św. Leonarda z 1803 r. Prawdopodobnie z końca XVI w. pochodzi wolnostojąca dzwonnica, którą jednak bardzo gruntownie przebudowano w latach 1647-1653. wisi na niej dzwon wykonany ze starej armaty z zamku Chojnik. W latach 1974-1975 zlikwidowano położony wokół kościoła cmentarz, pozostawiając po nim nieliczne epitafia w murze świątyni.
