CERKIEW PRAWOSŁAWNA PW. ŚWIĘTYCH PIOTRA I PAWŁA

Świątynia służąca dziś wiernym wyznania prawosławnego stanęła w 1738 roku na miejscu wcześniejszego, średniowiecznego kościoła, który spłonął w czasie wojny trzydziestoletniej. Kościół służył katolikom do roku 1925, po czym został zamknięty, a jego wyposażenie usunięto. Po wojnie świątynia została przekazana Polskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu, który wyposażył ją wedle swojego obrządku i poświęcił jako cerkiew pod wezwaniem Św. Św. Apostołów Piotra i Pawła. 

Kościół wzniesiony został w stylu barokowym i zwieńczony ośmioboczną wieżą po stronie zachodniej. Jedyną ozdobą skromnej fasady, a zarazem pamiątką po dawnym wezwaniu świątyni jest portal ozdobiony wizerunkiem Matki Boskiej Wniebowziętej, adorowanej przez anioły.

Znajdujące się w świątyni ikony oraz ikonostas pochodzą z początku XX wieku, a przywiezione zostały tutaj ze zniszczonych w czasie II wojny światowej cerkwi z Lubelszczyzny. Całości dopełniają współczesne freski w stylu bizantyjskim, autorstwa Jerzego Nowosielskiego i Adama Stalony - Dobrzańskiego.

W północną ścianę kościoła wmurowano dwa krzyże pojednania (potocznie zwane krzyżami pokutnymi) z wyrytymi narzędziami zbrodni - kuszą i mieczem. Są one świadectwem funkcjonowania średniowiecznego wymiaru sprawiedliwości - zbrodniarzom wyznaczano pokutę i zobowiązywano do zadośćuczynienia rodzinie ofiary, a elementem wieńczącym proces odkupienia winy i pojednania było wystawienie takiego krzyża.